Tatlı Hayat

ISSN: 9786054579419 — 2013 Cultural Publications Tale

‘Hiç kuşku yok ki, yüksek fabrika bacaları bir gün yerle bir olacak, nehir kuruyacak, direksiyona sıkıca tutunmuş iskeletlerle ve araba enkazlarıyla dolup taşan otoban ıssız bir yere dönüşecek, böylece papatyalar dünyanın tek hâkimi olacak ve işte o zaman Toz Kız yeniden kraliçe olacak.’ ‘İnsanoğlu Yeryüzü’nün efendisi olarak yaratılmıştır, ancak çok önemli bir şeyden mahrumdur: Kendi kendini tamir etmeye yarayacak bir alet çantası. Ah,’ diye iç geçirir, ‘keşke yanlış düşünceleri söküp almak için bir tornavida ve iyi niyetleri sabitlemek için bir çekiç, aşkı sonsuza dek pekiştirmek için bir İngiliz anahtarı ve geçmişi kesip atmak için bir testere olsaydı! Ancak ne yazık ki, bu yararlı aletleri bize veren hiç olmadı, bu yüzdendir ki bir süre çatırdayıp gıcırdadıktan sonra er ya da geç bozulacağız.’ Eleştirmenlere göre İtalyan taşlama sanatının dehası olarak kabul edilen yazari gazeteci ve şair Stefano Benni, Panorama, Republica, Manifesto ve MicroMega gibi çeşitli çeşitli gazete ve dergilerde yayınlanan yazılarıyla son yıllarda İtalya’da ve tüm dünyada iyice belirginleşen kültürel değişimleri; yok olmakta olan doğanın yardım çığlıklarını, kendi deyimiyle “ilahi bir armağan” olarak kabul ettiği mizah gücüyle sayısız insana aktarabilmektedir. Stefano Benni 1947 yılında Bologna’da doğdu. Feltrinelli Yayınevi’nden yayımladığı diğer kitapları: ‘Er ya da geç aşk gelecek’ (1981), ‘Yeryüzü!’ (1983), Pirro Cuniberti’nin çizimleriyle ‘Garip Diyar’ (1984), ‘Korkmuş komik savaşçılar’ (1986), ‘Denizin altındaki kafe’ (1987), ‘Baol’ (1990), ‘Danslar’ (1991), ‘Maviler Takımı’ (1992), ‘Son gözyaşı’ (1994), ‘Elianto’ (1996), ‘Kafespor’ (1997), ‘Kafespor iki bin’ (1997), ‘Onaltılık Blues’ (1998), ‘Tiyatro’ (1999), ‘Ruhlar’ (2000), ‘Doktor Niù. Önlenebilir trajediler için şeytani el yazmaları’ (2001), ‘Saltatempo’ (2001), ‘Tiyatro 2’ (2003), ‘Hızlı ayak Aşil’ (2003), ‘Gizemli Theolonious Monk’un sessizlikte yolculuğu’ (2005) ve ‘Ekmek ve fırtına’ (2009) ‘Tanrı’nın Grameri’ (2009).