Tarihsel süreçte Türkiye’de uzman eğitim yöneticisi yetiştirme konusunda Millî Eğitim Şûralarında ve Beş Yıllık Kalkınma Planlarında tavsiye niteliğinde çeşitli kararlar alındığı, düzenlemelere gidildiği görülmektedir. Bu alınan tavsiye karar ve düzenlemelerin çoğunun eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesinden ziyade okul yöneticisi seçme ve atama süreçleri ile ilgili olduğu anlaşılmaktadır. Eğitim yöneticiliği, bir uzmanlık alanı olarak kabul edilse de okul yöneticisi olmak için öğretmen olmanın yeterli ve ön şart olarak kabul edilmesi, eğitim yöneticiliğinin çok farklı yeterlilik ve nitelikler gerektiren bir meslek olduğu gerçeğinin göz ardı edilmesine ve öğretmenlikten sonraki bir kariyer basamağı olarak algılanmasına neden olmaktadır. Bu anlayışın temel nedeni, iyi öğretmenlerin iyi okul yöneticileri olacağına yönelik inanç ve mevcut seçim mekanizmalarını iyileştirmenin en doğru kişinin yönetici olarak seçilmesini sağlayacağına yönelik düşüncedir.