Gü­nü­müz­de üç mil­ya­ra yakın in­sa­nın, günde iki do­lar­dan az ge­lir­le ya­şa­mı­nı ikame et­tir­me­si tabii ki yok sa­yı­la­maz ve bu, ta­ma­men ekono­mik bir ol­gu­dur. Mark­sist teori, bu me­se­le­yi çöz­mek­le ye­tin­mez, ya­ban­cı­laş­ma ile baş­la­yan ka­pi­ta­list top­lu­mun, öz­gür­lü­ğün önüne dik­ti­ği tüm en­gel­le­ri kal­dır­ma­yı vaat eder. Zira reel sos­ya­lizm son­rası, ka­pi­ta­liz­min in­sa­ni de­ğer­ler ye­ri­ne pi­ya­sa­yı yeğ­le­me­si, demok­ra­tik si­ya­sal sü­reç­te pa­ra­lı ve zen­gin olana ay­rı­ca­lık ta­nı­ma­sı, kül­tür ve boş zaman ala­nı­na sin­si­ce nüfus et­me­si, ön­ce­ki dö­nem­le­re oranla çok daha bariz ve en­düst­ri­yel­dir.